Nicole Ponjee

Met ingetogen vormen en kleuren boeit Nicole de toeschouwer.

NICOLE PONJÉE ZOEKT VERBINDING MET DE NATUUR

Nieuwsgierig zijn en het vermogen om te zien, voelen en ervaren.

Met ingetogen vormen en kleuren probeert Nicole de toeschouwer te boeien. Vanuit elke invalshoek lijkt het beeld te bewegen door mat, glans, kleur en structuren. De abstrahering gebruikt ze om de kijker te laten onderzoeken en met de ogen te laten voelen.
In het voorbij gaan is het meer dan alleen een plaatje.

EEN NIEUWE VISUELE TAAL

Haar schilderwerken bestaan uit acryl op en met linnen, waarbij ze haar textiele vaardigheden combineert met metaal, borduurdraad en natuurlijke elementen. Zij schildert, stikt, haakt en omwikkelt de doeken, zodat er een rustig lijnenspel ontstaat met als resultaat een sereen en ritmisch beeld.

ABSTRAHEREN

Zo creëert Nicole een nieuwe vormtaal. Als beeldend kunstenaar wil ze met vormen en kleuren de toeschouwer boeien. Vanuit elke invalshoek lijkt het beeld te bewegen, doordat structuren in mat en glans elkaar afwisselen. Door de abstrahering stimuleert ze de kijker te onderzoeken en als het ware met de ogen te laten voelen.

Kunstschilder mixed media

Kunstacademie

Al tijdens haar studie aan de Kunstacademie Maastricht begin jaren 90, raakt Nicole Ponjée (1969) gefascineerd door materialen, structuren en textiel. Deze fascinatie komt haar later, tijdens haar carrière als designer zeer van pas. Enkele jaren geleden begint Nicole in haar atelier aan huis met het maken van schilderijen op basis van organisch materiaal in combinatie met verf en textiel.

Ze wil ‘kunst’ maken; iets creëren dat mensen raakt. Ze wil mensen treffen met haar eigen emoties als vertrekpunt en ze vraagt zich dan ook af: ‘Wat beweegt mij? Wat past bij mij en hoe kan ik mijn emoties hierin uiten?’

Inspiratie

De inspiratie voor haar werken haalt ze uit de wereld om haar heen, uit boeken en tijdschriften, ze doet die op als ze reist in het kader van haar werk en in contact komt met een grote groep internationale ontwerpers.

Ook de natuur, dé voortplanter van structuur en kleur, is een bron van inspiratie. Die voortbrenging wordt in haar kwetsbare en tegelijkertijd wonderschone vergankelijkheid vastgelegd en soms letterlijk gebonden.